Siwarowa Dziura
49°14′53″N 19°54′52″E/49,248181 19,914483| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
33 m |
| Deniwelacja |
5,2 m |
| Wysokość otworów |
1446 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
195 m |
| Ekspozycja otworów |
ku NE |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.D-12.02 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′53″N 19°54′52″E/49,248181 19,914483
| |
Siwarowa Dziura (Siwarowa Niżnia) – jaskinia w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się we wschodnim stoku Zagonnej Turni, w pobliżu Żlebu Kamiennego i Tunelu pod Siwarową Dziurą, na wysokości 1446 metrów n.p.m.[1][2] Długość jaskini wynosi 33 metry, a jej deniwelacja 5,2 metrów[3].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi prawie poziomy, 22,5-metrowy korytarz zaczynający się przy otworze wejściowym a kończący zawaliskiem.
Po 7 metrach na lewo odchodzi od niego błotnista, 5,5-metrowa odnoga. Na końcu korytarza, przy zawalisku, na lewo znajduje się dwumetrowy kominek, a na prawo – krótki korytarzyk[3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini nie występują nacieki[3].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia znana była od dawna. Chronili się w niej dezerterzy w okresie I wojny światowej. W latach 1921-1923 bywali w niej bracia Tadeusz i Stefan Zwolińscy. Kazimierz Kowalski w 1953 roku opublikował plan i opis jaskini.
Wyżej położona Jaskinia nad Korytem bywała mylnie nazywana Jaskinia Siwarowa lub Siwarowa Dziura[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-01-30].